Burzowa nadzieja, Sen burzy letniej, Odnowa biologiczna

W związku z rozpoczęciem nowego sezonu, wychodzi spod pióra poezja o letnim zabarwieniu.

Oczekiwanie w nieznośnym upale na deszcz, zaobserwowana z oddali burza, a także uczucie świeżości i lekkości tuż po niej, natchnęły mnie do napisania o tym wierszy w strofie spenserowskiej, vilanelli oraz strofie safickiej, które spotkały się z dużym uznaniem czytelników na kilku portalach poetyckich.

Wyróżnione wiersze na E-Literatach są warte zapamiętania.

Burzowa nadzieja

Letnia spiekota jest nie do zniesienia,

parują myśli z głów zagotowanych,

spalone słowa poszukują cienia

i pragną zrzucić upalne kajdany.

Usycha pomysł wiosennie zasiany,

w jałowej ziemi energii nie spłodzi.

Niwecząc radość i wcześniejsze plany,

znużone żarem  natchnienie odchodzi.

Może z burzą urodzaj doczeka powodzi.

JoViSkA

Sen burzy letniej

Zakrywając słońce granatowym płaszczem,

zamieszała w chmurach robiąc wielki przeciąg.

W oddali iskierka już na alarm klaszcze.

Z drzew na wpół uśpionych poderwane z wiatrem,

wyrwane do tańca liście prędko lecą.

Zahukane słońce przygasło pod płaszczem,

za kołnierz chowając rozdziawioną paszczę.

Jedynie piorunów rozbłyski się świecą,

w oddali iskierka groźnie kiwa palcem.

Deszcz gra na perkusji, dźwięki coraz żwawsze,

ludziska w panice do domów się spieszą,

wystraszone słońce nie chce na to patrzeć.

Żarem przesycona, nie dbając o stratę,

flora się napawa upojną kąpielą,

w oddali iskierka rozpływa się w trawie,

grzmiąc jeszcze z echem rozbrzmiewa zabawnie,

aż łany w ukłonach na polach się ścielą.

Nim słońce przygrzewać bez płaszcza znów zacznie,

w oddali iskierka spokojnym snem zaśnie.

JoViSkA

Odnowa biologiczna

Wśród róż kwitnących na zielonej trawie,

uwalniam myśli w ciepłych barwach lata.

Ulotną chwilę w tęsknotę oprawię,

by obraz wracał.

Pod kloszem wierzby, w rajskich aromatach,

boski błogostan niesie ukojenie.

I nieśmiertelne ziarno szczęścia zasiał,

jest pokrzepieniem.

Tak upojona świeżością po burzy,

znów odnajduję cały sens istnienia.

Kontakt z przyrodą równowadze służy,

a noc w dzień zmienia.

JoViSkA