ZA CO...

Za to, żeś nas ukochał
jak ojciec prawdziwy.
Za to, żeś w Ojczyźnie
godziwy etos obudził.
Za to, żeś Boże nakazy
z pietyzmem wlewał nam w dusze.
Za to, żeś wskazał, gdy życie poparzy,
jak do końca nie ulec cierpieniu.
Za to, żeś obalić pomógł
niszczące, zbrodnicze systemy.
Za to, żeś pojednać pragnął
wszystkie świata narody.
Za to, żeś do piersi przygarnął
tysiące młodych istot.
Za to, żeś projekt nakreślał,
prawdziwej, Bożej rodziny.
Za to, żeś niósł nastroje
w pogodzie ducha, w uśmiechu.
Za to, żeś echo od nowa wzbudził
honoru i dumy z polskości.
Za to, żeś przykład modlitwy dawał
za ludzkie moralne zepsucie,
budząc godność i czucie zagubione.
Za ten żal, Góralu, żeś tęsknił
do lasów, hal i potoków srebrzystych…
I za to nawet, że dałeś się umiłować
ponad wszelkie pojęcie…

Za to, Ojczulku, wywlekli Cię z grobu,
jak zbója jakiego,
i imię Twoje opluli,
powlekli ku brzegom zdziczenia
do przerobu stoczonej gawiedzi,
co zęby sobie ostrzy
na Chrystusowy Kościół,
coś tak umiłował, aż do skończenia…

Ojcze, teraz gdyśmy w potrzasku niezgody,
w nienawiści i w mackach obłudy,
a jeszcze może… pod bombami…
Módl się za nami…