SPACER Z PRZYWOŁANIEM

Z bukietem chryzantem
przechadzam się cmentarnymi alejkami
między wami
i czytam daty, imiona …

We wspomnieniach widzę twarze
w różnych sceneriach,
w znamionach czucia różnego.
Czas nie uleczył, nie pokazał,
że odeszły na zawsze,
że płakać nie trzeba …

Nie da się pogrzebać
przypisków życia z miłości i żalu,
wplecionych w korony pamięci i serca.
I choć dynia zębiska szczerzy,
i chichot się niesie obłudny,
chcę wierzyć, że wy tam
czekacie na mnie ze zniczem w ręku,
by mi oświetlić ten trudny trakt.