QUO VADIS, VIRO...

Zraża teraźniejszość i straszy,
że ani marzyć, ani ukoić choćby codziennością
tęsknotę za normalnością.
Zewsząd jakiś dziki hamletyzm
sieje popłoch i zwątpienie w istotę ludzką,
rozumną przecież …

Z oznakami sceptycznego zapytania
zajrzałam w kroniki przeszłości -
czy człowiek od zarania
siebie i tylko siebie na szczytach usadza?
Czy naprawdę władza
wielkością piramid się mierzy?
Czy humanizm w starożytnych świątyniach
leży jeszcze pod ruinami ludzkiej godności,
czy przyciśnięty złotymi cielcami
archeologom głuchą ciszą odpowiada?

Nie zagada mi przeszłość
ufnością i wiarą w człowieka!
Tak kiedyś, jak teraz i w przyszłych datach
nie czeka nas jutro pełne nadziei.
Od początków dziejów żądza władzy i pieniądza
była, jest i będzie prymatem tych,
co „mienią się wyższymi
nad wszystkie mocarze świata”