PANIENKO, MIEJ BACZENIE … (pastorałka na dziś)

Niesiesz nam Syna, Mateczko Droga,
przez ścieżki świata wszego zakątka.
Lecz nie wiesz, Pani, gdzie Go położysz,
bo gdzież jest miejsce dla Twego Dzieciątka …

Tu kłamstwo sobie żłóbek uwiło
i wymościło waśnią przebrzydłą.
Do takiej szopki przylazło bydło
z darami złości, draństwa w kieszeniach!

Czas dziś się zmienia na coraz gorszy,
lecz patrz, Panienko, gwiazda już świeci!
Nie, to nie gwiazda, rakieta leci!
Zabierz swe Dziecię, do schronu schowaj!

Stajenkę Twoją, co za schronienie,
miała być przecież dla Twego Syna,
czołgi rozbiły, zginęły dzieci -
dziś matki płaczą po swych kruszynach!

Może w kościele, tuż przy ołtarzu
utulisz Dziecię w słodkich ramionach …
Trudno Ci będzie, bo poprzez wzgardę
Kościół, Mateczko, dziś też nam kona.

Przynieś go do nas, najmilsza Pani,
a my posłanie w sercach wymościm
wdzięcznością samą, ciepłe, serdeczne.
Przed ludzką złością u nas bezpieczne.

A tak naprawdę Twój Syn jest wielki
i wszelki nieład fraszką dla Niego!
Wystarczy wierzyć i mieć nadzieję,
że nas przywiedzie ku swoim brzegom.