MEMENTO

Boli niepewność dnia i godziny,
bolą kpiny z świętości człowieka.
Nie czeka już żadna choć najmniejsza chwila,
co zajaśnieć by mogła nadzieją i sensem.
Chwieją się tytani ludzkiego rozumu
i z tłumu wołają: „My som ludzie!”
A przy budzie wyją psy…

Ej, ty! Świata burzycielu,
co zda ci się ciągle, żeś Boga pokonał!
Czeluść pod tobą już rozwiera wrota -
za nimi trwoga i błota topiel,
coś sam sobie rozbełtał!

Tyś nad wszystkie mocarze potężny,
lecz ślepy i głuchy.
Nie przewidujesz zdarzeń, co jak obuchem
powalą twe barbarzyńskie ego.
Spuchniesz i zgnijesz może za minutę,
że tylko muchy twój rozum obsiądą
i upstrzą twą butę i hardość nieludzką,
że nie trafisz na arkę Noego.